Bungeejumpen in Tsjechië, Chomutov is een te gekke activiteit zo weet Ivar Boss inmiddels. In opdracht van Adventure Tickets mocht hij de activiteit proberen. Lees hieronder zijn verhaal.
Ik had er niet zo’n goed beeld bij, bungeejumpen in Tsjechië. Na de eerste bungeejump in Nepal zei ik beslist ‘dit nooit meer’. Ik besloot twee jaar later (september 2015) toch weer het avontuur aan te gaan en naar Praag te vliegen. Op het vliegveld huurde ik een auto en reed ik in dik een uur naar Chomutov. Het landschap werd steeds heuvelachtiger naarmate ik dichterbij deze stad aankwam. Prachtig! In Chomutov was het nogal zoeken naar de bungeejumplocatie, gelukkig wees een behulpzame jongen me de weg door me naar de locatie te begeleiden in zijn eigen auto.
Erg gastvrij dus. Ik kwam aan bij een klein parkeerplaatsje, waar ik uit voorzorg mijn huurauto parkeerde. De onverharde weg leek me geen aanrader voor mijn witte huurauto. Een flinke wandeling bracht me hoger en hoger tot ik uiteindelijk aankwam bij de springlocatie. Aan een provisorisch ingerichte tafel ontving een hippie-achtige vrouw me in bikini, registreerde me in het Grote Boek der Waaghalzen. Daarna kreeg ik een veiligheidstuigje aan en voor ik het wist liep ik de grote brug op. Mijn Go Pro-camera op mijn pols draaide al, terwijl een meisje haar sprong waagde.
Ik was verrassend snel aan de beurt en daar was ik blij mee. Ik werd geduldig in het harnas gehesen en het elastiek werd aan mijn enkels bevestigd. Een vreselijk spannend moment volgt: ik moest over de balustrade van de brug klimmen, met het gevoel dat je nog niet vast zit. Dat is natuurlijk niet zo. Alles wordt goed gecontroleerd en voordat ik wist stond ik klaar om te springen.
Ik zei ‘Make it quick’ en de instructeur telde af. ‘Three, two, one’. Ik keek uit over groene heuvels, volledig bebost. Is dit het einde? Ik vlieg en vlieg en het elastiek rekt zich uit en houdt mijn gewicht! Adrenaline spuit uit mijn oren, ogen, mond, neus. Schreeuwen helpt een beetje, maar nu ik dit schrijf heb ik alweer klamme handen. Eenmaal uitgeveerd komt er een tweede touw wat ik aan een grote beugel op mijn harnas moet bevestigen. Ik word opgehesen en dit vind ik misschien nog enger dan de sprong.
De sprong gebeurde in een roes, dit op hijsen beleef ik ten volle. Beeld ik me dit in, of maakt het tweede touw scheurgeluiden? Ik houd me krampachtig vast aan de touwen en kom uiteindelijk boven. Nadat ik veilig achter de balustrade ben beland, dringt tot me door wat ik heb gedaan. Dit was mijn tweede bungeejump en weer zeg ik ‘never again, dit nooit weer’.
Tsjechië is echt een prachtig land en de rit naar Chomutov was een lust voor het oog. Net alsof je in het zuiden van Frankrijk rondrijdt. Ook de springlocatie is erg mooi. Vol in de natuur, buiten de wegbrug waar je vanaf springt. Het is niet duur om in Chomutov te komen, maar je moet wel een beetje streetwise zijn.
